نحوه محاسبه حق سنوات در قرارداد کار

نحوه محاسبه حق سنوات در قرارداد کار

سنوات پایان خدمت یا اصطلاحاً حق سنوات یکی از مزایای اجباری است که کارفرما در هر حالت موظف به پرداخت آن به کارگر است. حق سنوات یا پاداش پایان خدمت مبلغی است که کارگر هنگام فراغت از کار از قبیل بازنشستگی، ازکارافتادگی، فوت و استعفا و… دریافت می‌کند و میزان آن معادل یک ماه آخرین مزد ثابت دریافتی کارگر است.

با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال یکی از مهم‌ترین موارد کارمندان، کارگران و صاحبان کسب‌وکار پرداخت عیدی و سنوات است و این موارد کاملاً با توجه به پایه حقوق در نظر گرفته‌شده برای افراد، تعیین و پرداخت می‌گردد. حالا که می دانید سنوات چیست در ادامه به جزئیات بیشتری در مورد سنوات، پایه سنوات و بررسی نحوهٔ محاسبه سنوات در سال 98 می‌پردازیم.

قانون سنوات وزارت کار – مشمولین پرداخت و دریافت سنوات

کلیه کارگاه‌های که شامل قانون کار هستند وظیفه دارند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد، به‌عنوان عیدی و پاداش پرداخت نمایند. مبلغ پرداختی به هرکدام از کارمندان و کارگران نباید از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی بیشتر شود. حالا بد نیست به قانون سنوات وزارت کار و جزئیات قانون پرداخت سنوات بپردازیم.

طبق ماده 21 قانون کار؛ سنوات، مزایای پایان کار، حق سنوات و یا مزایای پایان خدمت، مبلغی معادل یک ماه آخرین حقوق دریافتی کارگران است که کارفرما باید به کارگران خود پرداخت کند. سنوات یا مزایای پایان کار، باید با خاتمه و یا فسخ قرارداد کار، به کارگر پرداخت شود. این مبلغ به افرادی که کمتر از یک سال کارکرد داشته باشند نیز به نسبت مدت کارکردشان تعلق می‌گیرد و باید توسط کارفرما پرداخت شود.

نحوه محاسبه حق سنوات در قرارداد کار

حق سنوات به چه کسانی تعلق نمی گیرد؟

در پاسخ به این سوال باید توضیح دهیم که سنوات یا همان حق سنوات یکی از مزایای اجباری است که در هر شرایطی کارفرما باید نسبت به پرداخت آن به کارگر اقدام کند. سنوات با خاتمه کار و یا فسخ قرارداد کار به کارگر پرداخت می شود و این حق حتی به افرادی که کمتر از یک سال کارکرد داشته باشند نیز به نسبت کارکرد آن ها تعلق می گیرد. صحبت هایی در این مورد وجود دارد که اگر کارگری کار خود را ترک کند سنوات به وی تعلق نمی گیرد؛ در صورتی که اینطور نیست.

نکته جالب تر این است که زمانی که در قرارداد شرطی در این مورد قید می کنند و رضایت کارگر را مبنی بر عدم دریافت سنوات می گیرند نیز اشتباه است.

البته منشا این اشتباه دستور العملی است که مدتی پیش وزارت کار صادر کرد و در آن قید شده بود که کارگری اگر ترک کار کند کارفرما ملزم به پرداخت سنوات به وی نیست. لازم به ذکر است که این دستور العمل در حال حاضر باطل شده است و کارفرما ملزم به پرداخت سنوات بر اساس قانون جدید سنوات است.

سنوات سال ۹۸

پایه سنوات سال 98 مانند سال‌های دیگر، مبلغی است که بر اساس شرایطی، به مزد کارگران قانون کار اضافه می‌شود. پایه سنوات به کارگرانی که بیشتر از یک سال سابقه کار داشته باشند و یا یک سال از آخرین دریافت پایه سنوات آنان در آن کارگاه گذشته باشد تعلق می‌گیرد.

مثلاً برای فردی که از سال 85 با حداقل حقوق دستمزد مشغول به کار بوده، جمع پایه حقوق و پایه سنوات وی در سال 99، حداقل مبلغ روزانه ۶۴۱.۶۹۸ ریال است. همچنین اگر ماه گرد برای دریافت پایه سنوات 99 اتفاق نیفتاده باشد مبلغ روزانه ۲۳.۳۳۳ ریال از مبلغ بالا (۶۴۱.۶۹۸ ریال) تا زمان رسیدن به سالگرد استخدامی باید کسر گردد.

فرمول محاسبه سنوات سال 99 کارگران (سال 98، سال های پیشین و پیش رو)

فرمول محاسبه سنوات کارگران به‌صورت زیر است:

سنوات = تعداد روزهای کارکرد * ۳۶۵ روز / حقوق پایه

لازم به ذکر است که سنوات 98، 97 و سال های پیشین و سال های پیش رو نیز بر اساس همین فرمول محاسبه شده و خواهد شد.

پایه سنوات چیست و چه تفاوتی با حق سنوات دارد؟

برای اینکه بدانید پایه سنوات چیست باید آن را با حق سنوات مقایسه کنیم. حق سنوات به‌عنوان پاداش پایان کار به آن دسته از کارگرانی داده می‌شود که سابقه یک‌ساله کاری دارند؛ اما پایه سنوات برای کارگاه‌هایی است که طرح طبقه‌بندی مشاغل دارند که پایه سنوات به حداقل حقوق آن‌ها اضافه می‌گردد. «پایه سنواتی» را می‌توان بخشِ حمایتیِ پایه حقوق نامید که عموماً برای جبران کردن حداقل دستمزد، توسط شورای عالی کار، تصویب و ابلاغ می‌گردد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *