روابط کارگر و کارفرما و رسیدگی به مشکلات
کارگر از لحاظ ماده ۲ قانون کار کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حقوق و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار میکند. کلیه افرادی که مشمول تعریف فوق باشند از نظر قانون کارگر محسوب میشوند و فرقی بین نگهبان یک کارگاه با مدیر فنی آن نیست.
کارفرما بر طبق ماده ۳ قانون کار شخصی است که کارگر به درخواست و به اعتبار او در مقابل دریافت حقوق و سایر مزایا کار میکند. مدیران و مسئولانی که عهدهدار اداره کارگاه هستند نماینده کارفرما محسوب میشوند. ممکن است در روابط ناشی از کار کارگر و کارفرما، اختلافاتی حاصل شود که جهت رسیدگی به این اختلافات مرجعی اداری در نظر گرفته شده است.
رسیدگی و تصمیمگیری در مورد دعاوی و اختلافات ناشی از اختلاف فردی بین کارفرما و کارگر یا کارآموز از طریق هیئتهای تشخیص و حل اختلاف ماده ۱۵۷ قانون کار رسیدگی و حل و فصل میشود.
طرح دعوا در هیئتهای تشخیص
برای شروع رسیدگی در مراجع حل اختلاف، باید ذینفع یا نماینده قانونی وی، دادخواست خود را به واحد کار و امور اجتماعی محل تقدیم کند. منظور از واحد کار و امور اجتماعی محل، اداره کل، اداره با نمایندگی کار و امور اجتماعی است که آخرین محل کار کارگر در حوزه آن قرار دارد. دادخواست باید کتبی و به زبان فارسی باشد و بر روی برگهای مخصوص نوشته شود.
این دادخواست باید شامل موارد زیر باشد:
- نام، نام خانوادگی، نام پدر، سال تولد، اقامتگاه، نوع شغل و میزان سابقه کار در کارگاه (چنانچه خواهان کارگر باشد).
- نام، نام خانوادگی و اقامتگاه خوانده.
- موضوع شکایت و شرح خواسته به تفکیک مورد.
- امضاء یا اثر انگشت خواهان.
پرداخت هزینههای دادرسی همیشه برای مردم یک دغدغه است؛ اما رسیدگی به دعاوی در مراجع حل اختلاف هیچ هزینهای ندارد و کاملاً رایگان است به طوری که پس از تقدیم دادخواست، وقت رسیدگی با روز و ساعت مشخص تعیین و به کارگر و کارفرما ابلاغ میشود.
با استناد تبصره ۲ از ماده ۴ این آییننامه، جهت اقامه دعوی در مراجع حل اختلاف کار، علاوه بر خود ذینفع (کارگر یا کارفرما) نماینده قانونی آنها نیز مجاز به ارائه دادخواست و اقامه دعوا است و این نماینده اعم از وکیل دادگستری و یا اشخاص حقیقی دیگری است که با داشتن وکالت رسمی محضری بهعنوان وکیل طرف دعوی، مجاز به تقدیم دادخواست و ورود به دعوا خواهد بود و بر اساس ماده ۱۱ از همین آییننامه، حضور نماینده هریک از طرفین دعوی به شرط داشتن معرفینامه کتبی در حکم حضور خود وی خواهد بود.
هـیـئت تشخیص اظهارات طرفین یا نمایندگان آنان را در صورتجلسه هیئت درج و آن را به امضا و یا اثر انگشت آنها میرساند. ارائه دلایل و مدارک، دال بر وجود رابطه کار فی مابین طرفین و میزان مزد و مزایای بالاتر از حداقل قانونی و میزان سابقه کار در کارگاه بر عهده کارگر و ارائه دلایل و مدارک دال بر تأدیه حقوق مذکور و یا عدم شمول مقررات قانون کار به رابطه طرفین،به عهده کارفرماست.
با توجه به ماده ۱۰ آیین رسیدگی و چگونگی تشکیل جلسات هیئتهای تشخیص و حل اختلاف موضوع ماده ۱۶۴ قانون کار، جلسه هیئت تشخیص با حضور هر سه نفر اعضاء تشکیل خواهد شد ریاست جلسات با نماینده واحد کار و امور اجتماعی بوده و تصمیمات هیئت به اتفاق یا اکثریت آراء اتخاذ میشود. در صورتی که در جلسه اول هیئت تشخیص همه اعضاء حضور نیابند، جلسه بعدی با حضور ۲ نفر از اعضاء که الزاماً یکی از آنها نماینده واحد کار و امور اجتماعی است رسمیت مییابد این جلسه در حکم جلسه اول خواهد بود.
در اجرای ماده ۲۶ از آییننامه فوقالذکر، چنانچه با وجود رسمیت جلسه هیئت تشخیص، اتفاق یا اکثریت آراء حاصل نشود، جلسه تجدید و در جلسه اخیر در صورت عدم حصول اتفاق یا اکثریت آراء تصمیم و نظر نماینده واحد کار و امور اجتماعی محل به منزله رأی هیئت تشخیص خواهد بود.
هیئت پس از وصول شکایت با رعایت نوبت وقت رسیدگی را تعیین و طرفین را برای ادای توضیحات دعوت میکند. عدم حضور کارفرما یا نمایندۀ او مانع رسیدگی نخواهد بود.
جلسات هیئت تشخیص در محل وزارت کار و امور اجتماعی و به ریاست نماینده ی وزارت کار و امور اجتماعی و حتیالامکان در ساعات اداری تشکیل خواهد شد. تصمیمات با اکثریت آرا اتخاذ میشود. هیئت تشخیص در صورت لزوم می تواند موضوع را به تحقیق ارجاع نماید.
بدون دیدگاه