نمونه قرارداد کاری بین دو نفر چیست
بدون شک، در حال حاضر اشخاصی با نام کارگر ، کارمند یا کارپذیر مشغول به فعالیت هستند و کسانی نیز با عنوان کارفرما ، مدیر یا رئیس بر فعالیتهای آنها نظارت میکنند. قرارداد کاری میتواند بین بیشتر از دو نفر نیز تنظیم شود. اما معمولاً میان دو نفر یعنی کارگر و کارفرما تنظیم میشود. قرارداد استخدام نیز که پس از پایان مصاحبه استخدام تنظیم میشود یکی از انواع قرارداد کاری است.
ماده 7 قانون کار ، قرارداد کاری را تعریف کرده است:
«قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق السعی ، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر موقت برای کارفرما انجام میدهد.»
بنابراین، نمونه قرارداد کاری بین دو نفر انواع مختلفی دارد:
- قرارداد کار موقت
- قرارداد کار مدت معین
- قرارداد کار معین
قرارداد کار دائم چیست
قرارداد کار دائمی (غیر موفت) قراردادی است که شرط مدت زمان برای آن تعیین نشده است. در واقع، صراحتاً به غیر دائمی بودن فعالیت در متن قرارداد کاری اشاره شده است.
بنابراین اگر در متن قرارداد کاری مدت قرارداد ذکر نشود باز هم قرارداد کاری دائمی است.
قرارداد کار معین چیست
قرارداد کار معین که یکی از اقسام قرارداد کار موقت است در مواردی استفاده میشود که دو نفر قصد دارند برای کاری معین توافق کنند. به محض پایان و تکمیل کار، قرارداد کار موقت به پایان میرسد.
قرار کار مدت معین چیست
قرارداد کار مدت معین نیز یکی از انواع قرارداد کاری است.
وقتی قرار است کاری برای مدت معین انجام شود و فعالیت جنبۀ دائمی ندارد، از این قرارداد استفاده میشود.
فسخ قرارداد کار دائم
مطابق مادۀ 21 قانون کار، فسخ قرارداد کار دائم از طریق یکی از راههای زیر انجام میشود:
· فوت کارگر
· بازنشستگی یا از کارافتادگی کامل کارگر
· استعفای کارگر
· اخراج موجه کارگر
در مورد اخراج موجه کارگر باید در نظر داشت که مطابق مادۀ 27 قانون کار هرگاه کارگر در انجام وظایف خود کوتاهی کند و آییننامه انضباطی کارگاه را حتی با وجود تذکرات کتبی نقض کند، کارفرما این حق را دارد که پس از پرداخت مطالبات و حقوق عقب افتاده کارگر، به نسبت هر سال سابقه کار، معادل یک ماه آخرین حقوق کارگر را بهعنوان حق سنوات به ایشان پرداخت کند و قرارداد کاری فسخ شود.
در مورد استعفا از کار مطابق با قانون کار، کارگر موظف است یک ماه به کار خود ادامه دهد و در همان ابتدا، استعفای خود را به صورت مکتوب در اختیار کارفرما قرار دهد و در صورتی که حداکثر ظرف مدت 15 روز انصراف خود را به صورت مکتوب به کارفرما اطلاع ندهد استعفای ایشان منتفی است و کارگر مکلف میباشد رونوشت استعفا و انصراف خود را به شورای اسلامی کارگاه (در صورتی که وجود داشته باشد) و یا انجمن صنفی و یا نماینده کارگران تحویل دهد.
فسخ قرارداد کار موقت
مطابق مادۀ 25 قانون کار جمهوری اسلامی ایران ، هرگاه قرارداد کاری بین دو نفر برای مدت معین و یا برای انجام کار معین تنظیم و امضا شود هیچکدام از طرفهای قرارداد کاری به تنهایی نمیتوانند آن را فسخ کنند. اما شرایط پایان قرارداد کار موقت با مدت معین یا کار معین نیز تا حد زیادی مشابه قرارداد کار دائمی است. تنها نکتهای که در این مورد وجود دارد آن است که در این نوع از قرارداد کاری بین دو نفر پس از آنکه قرارداد به پایان رسید در صورت عدم تمدید مدت آن، قرارداد تمام میشود و اگر قرارداد کار معین باشد پس از تکمیل و پایان کار قرارداد نیز به پایان میرسد.
ساعت کاری قانون کار
بر اساس مادۀ 51 قانون کار، در طول هر 24 ساعت، ساعت کار کارگران باید حداکثر 7 ساعت 20 دقیقه باشد. البته در کارهای سخت و زیان آور ساعت کار از شش ساعت در روز و 36 ساعت در هفته بیشتر نیست. البته در برخی موارد میتوان در این مورد توافق دیگری کرد. یعنی کارفرما و کارگر میتوانند ساعتهای کار را در بعضی از روزهای هفته از میزانی که در قانون کار تعیین شده است کمتر و در روزهای دیگر افزایش دهند.
دستمزد کارگر
نمونه قرارداد کاری بین کارگر و کارفرما یک حق الزحمه نیز دارد. براساس قانون کار، حق الزحمه یا مزد میتواند هم وجه نقد و هم وجه غیر نقدی و یا یکی از این موارد باشد. اگر مزد بر اساس میزان انجام کار یا محصول تولیدی باشد به آن کارمزد گفته میشود. اگر در متن قرارداد کاری مزد بر مبنای انجام کار در زمان معین باشد به آن کارمزد ساعتی میگویند و اگر مزد به صورت ساعتی پرداخت شود به آن مزد ساعتی گفته میشود.
بیمه کارگری
کارفرمایان بر اساس ماده 148 قانون کار وظیفه بیمه کردن کارگران را بهعهده دارند.
بیمه نمودن کارگر بر اساس قانون تامین اجتماعی انجام میشود و فرقی ندارد که قرارداد کار دائمی یا قرارداد کار موقت باشد. حتی اگر در متن قرارداد کاری بین کارفرما و کارگر در مورد بیمه تعیین تکلیف نشود، باز هم پرداخت حق بیمه الزامی است.
مرخصی کارگر
مرخصی کارگر با استفاده از مزد و محاسبۀ چهار روز هفته، به صورت سالانه مجموعاً یک ماه است. باقیماندۀ روزهای تعطیل، به عنوان روزهای مرخصی محاسبه نمیشود. در خصوص کارگرانی که کمتر از یک سال به کار اشتغال دارند، میزان مرخصی استحقاقی به نسبت مدت زمانی که کار کردهاند از تمام سال و از میزان یک ماه مرخصی استحقاقی محاسبه میشود.
دوره آزمایشی قانون کار
در متن قرارداد کاری بین دو نفر طرفهای قرارداد میتواند با توافق هم، مدتی را به عنوان دوره آزمایشی تعیین کنند.در طول این مدت، هرکدام از طرفین قرارداد میتوانند بدون نیاز به اطلاع قبلی و بدون نیاز به پرداخت خسارت، رابطۀ کاری را قطع کنند. حداکثر مدت دوره آزمایشی قانون کار برای کارگران ساده و نیمه ماهر یک ماه است. این دوره آزمایشی برای کارگران ماهر و دارای تخصص بالا سه ماه است.
بدون دیدگاه